مقایسه اثرات درمانی گیاهان دارویی و شیمیایی
اگر بخواهیم اثرات درمانی گیاهان دارویی و شیمیایی را مقایسه کنیم خواهیم دید که هر کدام مزایا و معایب خود را دارا بوده و بستگی به نوع بیماری می توان هر یک از این داروها را برای درمان انتخاب کرد. گیاهان دارویی از اوایل پیدایش بشر مورد توجه بوده است و بیشتر بیماری ها با استفاده از این منابع طبیعی قابل درمان بود.
اثرات درمانی گیاهان دارویی و شیمیایی
قبل از پیدایش داروهای شیمیایی، تنها منبع درمانی همین گیاهان دارویی بوده و بیماران با اطمینان بیشتری به درمان خود با استفاده از این منابع می پرداختند و با وجود طولانی شدن بیماری بازهم به درمان خود با استفاده از داروهای گیاهی ادامه می دادند، ولی در حال حاضر با وجود داروهای شیمیایی افراد برای درمان دیگر کمتر به طرف طب سنتی می روند. شاید بسیاری از بیماری های حاد با استفاده از داروهای شیمیایی قابل درمان باشد ولی داروهای طبیعی نیز دارای جایگاه خوبی در درمان بیماری های مختلف داشته و تنها مشکل طب سنتی عدم پذیرش مردم و همچنین عدم سرمایه گذاری برای رشد و پیشرفت آن است. با اختصاص آزمایشگاه های مجهز و انجام آزمایش بر روی گونه های گیاهی مختلف می توان از این طب نیز نهایت استفاده را در درمان بیماری ها برد. در طب نوین بیشتر درمان ها را به صورت علامتی انجام می دهند که فقط علائم بیماری محو شده ولی درمان قطعی صورت نگرفته است و بیمار بعد از به پایان رساندن دوره درمانی باز هم علائم بیماری را مشاهده می کند.
اثرات درمانی داروهای شیمیایی
امروزه بیشتر داروهای شیمیایی تولید شده به عنوان مسکن عمل می کنند و نه تنها مشکلی را حل نمی شود بلکه عوارضی را در بدن ایجاد می کنند که در درازمدت قابل مشاهده است و بیمار بدون اطلاع از اینگونه عوارض به مصرف انواع داروهای شیمیایی مبادرت می ورزد. تراست ها و تولید کنندگان داروهای شیمیایی با تبلیغات وسیع خود در مورد مزایای داروهای شیمیایی، جامعه را ترغیب به استفاده از این محصولات کرده و عموم مردم نیز بدون هیچ آگاهی از مضرات داروها برای بهبود بیماری و با اعتماد کامل اینگونه داروها را مورد استفاده قرار می دهند. پزشکان نیز به خاطر اینکه دارو مجوز قانونی دارد و مشکلی برای ارائه ندارد، بدون هیچ تحقیقی، برای بیماران خود تجویز می کنند. حال در این بین مقصر پزشک است یا کارخانجات و داروسازان؟ شاید بگویید پزشکان که دارو را تجویز می کنند مقصر اصلی هستند. ولی باید بگوییم مقصر اصلی سازندگان این داروها هستند که بدون در نظر گرفتن سلامت بیمار هر نوع دارویی را به مرحله تولید می رسانند و با وجود عوارضی که بعد از مصرف برای بیماران بوجود می آید باز هم تولید آن قطع نمی شود. البته باید بگوییم که پزشکان نیز در این امر خطاکار هستند و از اعتباری که در بین بیماران خود دارند، آنها را متقاعد به استفاده از داروهای مختلف کرده و از مضرات داروهای شیمیایی اطلاع زیادی به بیمار خود نمی دهند و اگر برای بیمار عارضه ای ایجاد شد، نشانه ای از مشکل جسمی خود می داند و همچنان به مصرف داروهای شیمیایی ادامه می دهد که در درازمدت مشکلات جدی را برای بیمار ایجاد خواهد کرد. پزشک بی توجه به علت بروز بیماری برای رفع ناراحتی های بیمار فقط به درمان علامتی می بپردازد، البته این ناراحتی ها موقتا رفع می شود ولی ضایعاتی که علت اصلی بیماری است مانند موریانه که چوب را بخورد و زنگی که آهن را بساید به فساد خود ادامه می دهد و کار را به جایی می رساند که امکان مداوا را از پزشک سلب می کند.
