آیا میدانید گیاه درمانی چیست و به چه صورت می تواند مشکل بیماران را رفع کند؟ گیاه درمانی روشی است که در آن، بعد از معاینات پزشکی و تشخیص لازم، از عناصر گیاهی با توجه به مواد مؤثره و خواص آنها، جهت رفع علایم بیماری استفاده می‌شود. این روش همانند طب جدید به مبارزه با علائم بیماری پرداخته، و در جهت رفع آنها می‌کوشد. در حقیقت گیاه درمانی نوعی دارو درمانی است که در آن بجای استفاده از داروهای شیمیایی از داروهایی با منشأ گیاهی استفاده می‌شود. گیاه درمانی یا همان طب سنتی، اول ریشه بیماری را یافته و بعد اقدام به تجویز دارو می کند که در این نوع درمان ها بیمار با استفاده از داروهای طبیعی می تواند بهبودی کامل را کسب کند.
یکی از اشکالات بزرگ طب نوین
یکی از اشکالات بزرگ طب نوین، در واقع ناشی از همان دیدگاه جزءنگر می باشد. طب رایج با آن دیدگاه اجزانگر خود، بیماری را صرفا مجموعه ای از علائم و نشانه ها دانسته و چون به ذهن و روان که احاطه کامل بر جسم دارد توجه لازم را ندارد، ریشه بیماری را جسم فرد دانسته و تلاش خود را صرف کنترل علائم درگیر کننده آن می کند. به چنین درمان هایی اصطلاحا درمان های علامتی یا سرکوبگر می گویند.
به عقیده پزشکان طب سنتی هر گونه درمان که طی آن علت بروز بیماری شناخته و رفع نشود، درمان علامتی می باشد که تنها نقابی از سلامت بر چهره رنجور بیمار می کشد. بنابراین کنترل فشار خون یا دیابت با دارو و حتی بیرون آوردن یک تومور از بدن بیمار بدون شناخت و رفع علت ایجاد کننده چنین بیماری هایی، همه از مصادیق درمان های سرکوبگرانه می باشند.
نکته قابل توجه این است که طب رایج در بسیاری موارد اصلا علت بیماری را نمی شناسد و ذکر می کند که علت بیماری نامشخص است تا چه رسد به اینکه بخواهد به رفع آن بپردازد. لذا اغلب داروهای طب رایج با هدف از بین بردن علائم آزار دهنده تجویز می شوند و بخش وسیعی از داروها آثار سرکوب کننده دارند. در طب سنتی و اسلامی که دیدگاه کل نگر حاکم است، علت ایجاد کننده بیماری ها با تشخیص مزاج فرد میسر می شود مثلا وقتی می گویند فردی که تومور مغزی دارد دچار غلبه بلغم شده است، به این معناست که علاوه بر درمان تومور، مزاج او نیز باید اصلاح شود تا بیماری عود نکند. از طرف دیگر بسیاری از علائم مانند: درد، تب، سرفه، تغییرات فشار خون، آکنه و … همگی از واکنش های دفاعی سیستم حاکم بر بدن هستند.
لذا اگر پزشک بخواهد با یک داروی ضد سرفه به جنگ با سرفه بیمار برود و همزمان به کمک یک تب بر و مسکن به مبارزه با تب و درد بیمار اقدام کند مرتکب خطای بزرگی می شود، چرا که با این کار به مکانیزم دفاعی بدن می گوید که اشتباه کرده است که این علائم را بوجود آورده است.
بالا رفتن دمای بدن در مواجه با عفونت یک واکنش دفاعی است که منجر به کاهش میزان تکثیر باکتری می شود. همچنین با سرفه پاره ای از سموم بدن از طریق ریه تخلیه می شود و نیز درد گرفتن عضلات و مفاصل باعث می شود تا بیمار مجبور به استراحت شده و انرژی وی حفظ شود در صورتی که استفاده از مسکن باعث می شود تا بیمار به فعالیت بیشتری پرداخته و اوضاع او بدتر از قبل گردد.
